Poślad

Wielowątkowa opowieść kogoś, kogo nie ma, kto nie istnieje, a jednocześnie obsesyjnie obserwuje siebie, nieustannie prowadzi wiwisekcję wewnętrznego świata człowieka, który żyje tu i teraz. To również książka pełna zapożyczeń i rozbłysków. Książka, która sprawia wrażenie głęboko zakorzenionej w Lublinie, a jednocześnie ujawniającej także uniwersalne przesłanie, które może się zadomowić w każdym czytelniku, choćby mieszkał nigdzie. Indywiduum noetyczne ujawnione w apofenii.

 Magdalena Pacholczyk

Autor o sobie:

W pewnym momencie swojego życia, krótko po tym, jak zetknął się z pisarstwem Gombrowicza i sztuką Dada, przeżył niezwykłą, młodzieńczą fascynację światem literatury i sztuki.
Nie ukończył żadnych studiów, nie należał do żadnej grupy poetyckiej ani środowiska artystycznego, nie opublikował żadnego wiersza ani artykułu. Nie uważa się ani za poetę, ani za literata. Nie oczekuje od czytelnika niczego poza chwilą skupienia.
Przeszłość stanowi dla niego podwalinę istnienia. Nie myśli o przyszłości, pogardza polityką i ideologią. Nie sądzi, aby rozwój mediów przyczynił się do zaniknięcia czytelnictwa. Nie przykłada większej dbałości do formy, aczkolwiek poeci sublimujący styl budzą w nim podziw. Uwielbia nieuwarunkowane niczym zdarzenia.
Być może to tylko naturalne świadectwo ducha, przestrzeń wewnętrznego świata, fibrów migotanie, tchnienie logosu… bez pozy, bez oczekiwania, wprost jedno jest doznanie…