Emancypantki, t. I-II

Emancypantki, t. I-II

„Emancypantki” to jako kolejna – po „Placówce” i „Lalce”– powieść społeczno-obyczajowa z „wielkich pytań epoki”. Po jej publikacji autor został okrzyknięty polskim Balzakiem. Świadkiem zbliżającego się upadku pensji Karoliny Latter Prus uczynił osiemnastoletnią Madzię Brzeską, byłą pensjonarkę, pełniącą funkcję damy klasowej – młodą, nadwrażliwą dziewczynę, uznawaną za istotę rozbrajająco naiwną, która pod wpływem kłopotów swojej przełożonej zaczęła zastanawiać się nad życiem i jego prawami, doznając „świtania myśli”.